Berkin Elvan gerçek yurduna döndükten sonra babası ve annesinin verdikleri bir röportajı okudum. Daha ilk satırlarda deyim yerindeyse dağıldım ve tıpkı Hrant Dink gibi oturup ağladım. “Çocuğumuzu daha yeni yerine koyduk” diyordu babası. Öyle büyük bir inanç, öyle tereddütsüz bir teslimiyet ve insanı sarsan öyle bir bilinçle dolu ki bu cümle; insanı yüreğinden sımsıkı yakalayıp kendi başının üzerinde pervane gibi döndürür. Öyle bir pervane ki kimilerine acının ateşi, kavurucu sıcaklığı için bir serinlik, kimilerine başka diyarlara uçmak için bir kanat…
“Çocuğumuzu daha yeni yerine koyduk” cümlesini görmeden önce ama bir anne olarak bu duyguyu yüreğimin yettiği kadar hissetmiş olarak yazmıştım ben "Bilyelerimle oynuyorum anne" başlığı altındaki bu satırları. Ne kimsenin vicdanını sorgulamak geçmişti aklımdan ne de… Neyse..
20 Nisan 2014 Cuma/ teodoradoni.com