blank

Yüreğimin Yettiği Kadar…

blank

TEODORA DONİ
Yüreğimin Yettiği Kadar…
 
Yıllar önce Hrant Dink bir röportajında; “ Su çatlağını buldu, bu cümle beni mahvetti, ben de oturdum ağladım. Su çatlağını buldu. O ne laf Yarabbim, o ne edebiyat, o ne dervişlik, o ne Anadolu insanının cümlelerle, sayfalarla anlatılmayacak özdeyiş bu…” demişti. Öyle bir anlatışı vardı ki bunu duyan insanın tıpkı Hrant Dink gibi oturup ağlamaması imkânsızdı sanırım.

Berkin Elvan gerçek yurduna döndükten sonra babası ve annesinin verdikleri bir röportajı okudum. Daha ilk satırlarda deyim yerindeyse dağıldım ve tıpkı Hrant Dink gibi oturup ağladım. “Çocuğumuzu daha yeni yerine koyduk” diyordu babası. Öyle büyük bir inanç, öyle tereddütsüz bir teslimiyet ve insanı sarsan öyle bir bilinçle dolu ki bu cümle; insanı yüreğinden sımsıkı yakalayıp kendi başının üzerinde pervane gibi döndürür. Öyle bir pervane ki kimilerine acının ateşi, kavurucu sıcaklığı için bir serinlik, kimilerine başka diyarlara uçmak için bir kanat…

“Çocuğumuzu daha yeni yerine koyduk” cümlesini görmeden önce ama bir anne olarak bu duyguyu yüreğimin yettiği kadar hissetmiş olarak yazmıştım ben "Bilyelerimle oynuyorum anne" başlığı altındaki bu satırları. Ne kimsenin vicdanını sorgulamak geçmişti aklımdan ne de… Neyse..

Bilyelerimle Oynuyorum Anne

 

20 Nisan 2014 Cuma/ teodoradoni.com

 

Share

BIR YORUM YAZIN

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir